ในช่วง 30 ปีนับตั้งแต่ปี 1949 ถึง 1978 เนื่องจากมีการปะทะกันอย่างรุนแรงและ การเป็นปฏิปักษ์ต่อกันทางการทหารในเขตช่องแคบไต้หวัน การไปมาหาสู่กันทาง เศรษฐกิจและการค้าระหว่างสองฟากฝั่งได้หยุดชะงักลงในขั้นพื้นฐาน
หลังปี 1979 รัฐบาลจีนได้ใช้มาตรการหลายอย่างเพื่อผลักดันการพัฒนาของ ความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจระหว่างสองฟากฝั่ง ทางการไต้หวันก็ถูกบังคับปรับปรุง นโยบายทางเศรษฐกิจและการค้ากับแผ่นดินใหญ่ โดยได้ผ่อนปรนข้อจำกัดบางประการ เกี่ยวกับการไปมาหาสู่กันทางเศรษฐกิจและการค้าระหว่างสองฟากฝั่ง ถึงสิ้นเดือน กันยายน 2003 ยอดอัตราการค้าระหว่างสองฟากฝั่งมีถึง 3 แสน 9 พัน 180 ล้าน ดอลล่าห์สหรัฐ
ปัจจุบัน การพัฒนาของความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจและการค้าระหว่างสองฟากฝั่ง มีลักษณะพิเศษดังนี้ 1 ความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจระหว่างสองฟากฝั่งได้ก่อรูปขึ้นซึ่ง สภาวะการพัฒนาที่ถือการค้าทางอ้อมและการลงทุนของนักธุรกิจชาวไต้หวันในแผ่นดินใหญ่เป็นส่วนสำคัญและวิธีการต่าง ๆ หลายวิธีการ เช่น การเปิดกิจการอุตสาหกรรม การแลกเปลี่ยนทางวิทยาศาสตร์เทคโนโลยี่และการเงินตลอดจนการฝึกงานเจ้าหน้าที่ เป็นต้น ดำรงอยู่ด้วยกัน 2 มีลักษณะเป็นความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจแต่ทางเดียวและ ทางอ้อมที่ไม่สมดุลย์กัน เนื่องจากทางการไต้หวันสร้างข้อจำกัด การลงทุนของนักธุรกิจ ชาวไต้หวันในแผ่นดินใหญ่ที่สำคัญยังคงใช้วิธีทางอ้อม คือ ต้องผ่านบริษัทลงทะเบียน ในสถานที่ 3 และการค้าระหว่างสองฟากฝั่งก็ต้องผ่านสถานที่ 3 เช่นกัน เป็นเหตุให้ การค้าระหว่างสองฟากฝั่งไม่สมดุลย์กัน 3 เศรษฐกิจของสองฟากฝั่งมีลักษณะพึ่งพา อาศัยซึ่งกันและกันมากยิ่งขึ้นทุกวัน กำลังก่อรูปขึ้นซึ่งสภาวะมีส่วนชดเชยซึ่งกันและกัน และอำนวยผลประโยชน์แก่กัน