เขตปกครองตนเองชนเผ่าอุยกูร์ซินเจียง ตั้งอยู่บริเวณชายแดนทางภาคตะวันตกเฉียงเหนือของจีน พื้นที่นี้เป็น 1 ใน 5 เขตปกครองตนเองของชนกลุ่มน้อยในประเทศจีน มีพื้นที่ 1,660,000 ตารางกิโลเมตร ถือเป็นหนึ่ง 1 ใน 6 ของพื้นที่ทั้งหมดในประเทศ ที่นี่จึงเป็นเขตบริหารระดับจังหวัดที่ใหญ่ที่สุดของจีน
พื้นที่ซินเจียงมีมนุษย์อาศัยอยู่ตั้งแต่สมัย 6,000 - 7,000 ปีก่อน ในสมัยราชวงศ์ฮั่นหรือกว่า 2,000 ปีก่อน ได้มีบันทึกทางประวัติศาสตร์เกี่ยวกับเขตซินเจียง หรือ ในสมัยนั้นเรียกว่า “ซีอวี้” ซึ่งหมายความว่า “ดินแดนทางภาคตะวันตก” นับแต่นั้นเป็นต้นมา ราชสำนักกลางจึงมีการจัดตั้งหน่วยงานบริหารท้องถิ่นในพื้นที่ซีอวี้ สมัยราชวงศ์ฮั่นตะวันตก (ซีฮั่น) เพื่อต่อสู้กับการรุกรานของเผ่าซงหนูที่อยู่ทางภาคเหนือ จักรพรรดิฮั่นอู่ตี้ จึงสั่งให้ จาง เชียน ไปเป็นทูตสันถวไมตรียังซีอวี้สองครั้ง ผลปรากฏว่า การเดินทางทั้งสองครั้งนำมาซึ่งการเปิด “เส้นทางสายไหม” สมัยโบราณ ที่เชื่อมจีนกับประเทศอื่น ๆ ในโลกตะวันตก อีกทั้งยังเป็นเส้นทางส่งเสริมการแลกเปลี่ยนทางเศรษฐกิจ การค้า วัฒนธรรม และด้านอื่น ๆ ระหว่างโลกตะวันออกและโลกตะวันตก จนมีผลกระทบอันลึกซึ้งทางประวัติศาสตร์จีนและโลกมาจนถึงทุกวันนี้
เขตซินเจียง ตั้งอยู่ใจกลางเส้นทางสายไหม ดังนั้น จึงมีฐานะและบทบาทสำคัญในเส้นทางดังกล่าว ต่อมาปี ค.ศ. 1884 ในสมัยราชวงค์ชิง จักรพรรดิเฉียนหลง ได้เปลี่ยนชื่อดินแดนซีอวี้ ซึ่งอยู่ภายใต้การปกครองของราชสำนักชิงเป็น “ซินเจียง” ซึ่งหมายความว่า “ดินแดนแห่งใหม่” หลังจากราชสำนักชิงได้ปราบปรามกลุ่มก่อความวุ่นวาย “ซุงการ์” (Dzungar) และยึดอำนาจการบริหารซินเจียงกลับมาอีกครั้ง คำว่า “ซินเจียง” จึงมีความหมายโดยนัยเพิ่มอีกประการ คือ “ดินแดนเก่ากลับมาใหม่” และคำนี้ก็ถูกใช้มาจนถึงทุกวันนี้
