ปรัชญาเล่าจื๊อ : เน้นการดำเนินชีวิตตามหลักธรรมชาติ (2)

เล่าจื๊อเห็นว่า ความอ่อนโยนไม่เพียงแต่เป็นหนทางที่จะนำไปสู่ความแข็งแกร่งและความเจริญรุ่งเรืองเท่านั้น แต่ยังเป็นวิธีการคุ้มครองชีวิตของเราด้วย เล่าจื๊อกล่าวว่า ความอ่อนโยนเป็นสัญลักษณ์แห่งชีวิต เขาอธิบายว่า เมื่อคนเรายังมีชีวิตอยู่ ร่างกายของเราจะมีความอ่อนโยน แต่เมื่อเราเสียชีวิตแล้ว ร่างกายก็จะแข็งตัว พืชก็เช่นกัน เมื่อพืชยังมีชีวิตอยู่ จะมีใบที่อ่อนนุ่ม และดอกที่น่ารัก แต่เมื่อพืชตายแล้ว พืชทั้งต้นก็จะเหี่ยวแห้งและแข็งตัวไปหมด เล่าจื๊อใช้สองตัวอย่างนี้แสดงให้เห็นว่า ความอ่อนโยนเป็นวิธีการที่ดีในการคุ้มครองชีวิต และเป็นวิธีการที่ดีที่สุดในการหลีกเลี่ยงการเกิดความขัดแย้งต่างๆ

เล่าจื๊อเห็นว่า คนในโลกนี้ต่างมุ่งมั่นแสวงหาชื่อเสียงและประโยชน์ แต่เขาเลือกใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายและสงบ และจะรักษาจิตใจให้มีความสงบสุขเมื่อเผชิญกับสิ่งล่อใจ เขากล่าวว่า เขาอยากรักษาภาวะที่เสมือนดั่งเป็นทารกแรกเกิด

แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าเล่าจื๊ออยากรักษาภาวะไร้เดียงสาของเด็ก เล่าจื๊อเห็นว่า ผู้ที่มีคุณธรรมสูงส่งล้วนคล้ายกับเป็นทารกแรกเกิด การได้รับการอบรมทั้งในด้านจิตใจและการปฏิบัติตัวต่อสังคมในระดับสูงสุดของคนเราคือ กลับสู่ภาวะทารกแรกเกิด ซึ่งปราศจากความรู้ ความอยาก แต่มีความบริสุทธิ์ และความจริง ดังนั้น ภาวะทารกแรกเกิดที่เล่าจื๊อกล่าวถึงหมายความว่า มีความบริสุทธิ์โดยสิ้นเชิง เสียงร้องไห้คำแรกของทารกขณะออกจากมดลูกของแม่เป็นเสียงที่มีความบริสุทธิ์และชัดเจน เล่าจื๊อกล่าว่า นี่จึงเป็นเสียงแห่งชีวิตที่แท้จริง

หลังคนเรามาถึงโลกนี้ ร่างกายค่อยๆ เติบโตขึ้น และศึกษาหาความรู้ด้านต่างๆ รวมทั้งรับจารีตประเพณีทางสังคม จิตใจที่บริสุทธิ์เริ่มถูกปนเปื้อนด้วยสีต่างๆนานา ความจริงที่อยู่ในตัวของเราเองค่อยๆ จางหายไป ดังนั้น กระบวนการที่คนเราได้รับการบ่มเพาะจากวัฒนธรรม ก็เป็นกระบวนการที่ความจริงที่อยู่ในตัวของเราเองค่อยๆ จางหายไป