ประเด็น“ความมั่งคั่งร่วมกัน”เริ่มกลายเป็นวาระแห่งชาติของจีนมากยิ่งขึ้น (ตอนจบ)

จีนมีความพร้อมมากขึ้นแล้วในการขับเคลื่อนความมั่งคั่งร่วมกัน

นับแต่การประชุมผู้แทนพรรคคอมมิวนิสต์จีนทั่วประเทศครั้งที่ 18 เมื่อปี 2012 เป็นต้นมา ทางการจีนได้ใช้ความพยายามอย่างไม่ลดละตามเป้าหมายการสร้างความมั่งคั่งร่วมกันมาโดยตลอด ได้ประสบความสำเร็จในการขจัดความยากจนสุดขีดและการสร้างสังคมพอกินพอใช้อย่างรอบด้าน พลังเศรษฐกิจและพลังรวมแห่งชาติของจีนได้ยกระดับสูงขึ้นอย่างมาก ซึ่งถือเป็นการปูพื้นฐานอันแข็งแกร่งเพื่อเดินหน้าสร้างความมั่งคั่งร่วมกันในขั้นตอนการพัฒนาใหม่ในปัจจุบัน กล่าวคือจีนมีความพร้อมมากขึ้นในการขับเคลื่อนความมั่งคั่งร่วมกัน

แต่อย่างไรก็ตาม ปัจจุบันปัญหาด้านการพัฒนาที่ไม่สมดุลและไม่เต็มที่ในจีนยังคงมีอยู่อย่างโดดเด่น ช่องว่างด้านการพัฒนาระหว่างเมืองกับชนบทและระหว่างภูมิภาคกับภูมิภาค ตลอดจนช่องว่างด้านรายได้ของประชากรยังคงมีช่องว่างค่อนข้างมาก และยังห่างไกลจากเป้าหมายแห่งความมั่งคั่งร่วมกัน พื้นฐานและเงื่อนไขของท้องที่ต่างๆ ในการขับเคลื่อนความมั่งคั่งร่วมกันนั้นมีความแตกต่างกัน การบรรลุความมั่งคั่งร่วมกันของประชาชนเป็นภารกิจอันหนักหน่วงในระยะยาว ยากที่จะขับเคลื่อนอย่างพร้อมเพรียงกันในเวลาอันสั้น มีความจำเป็นอย่างเร่งด่วนที่จะต้องคัดเลือกพื้นที่ที่มีความพร้อมกว่าเป็นพื้นที่สาธิต เพื่อเป็นตัวอย่างให้แก่พื้นที่อื่นได้เลียนแบบ

เหตุใดจีนเลือกมณฑลเจ้อเจียงเป็นเขตสาธิต“ความมั่งคั่งร่วมกัน”

สาเหตุที่เลือกมณฑลเจ้อเจียงเป็นเขตสาธิตก็เพราะว่า ขนาดพื้นที่และโครงสร้างประชากรของเจ้อเจียงสามารถเป็นตัวแทนทั่วประเทศจีน มณฑลนี้มีระดับความมั่นคงค่อนข้างสูง สภาพการพัฒนาทางเศรษฐกิจทำให้มีพื้นฐานและความเหนือกว่าในการสร้างเขตสาธิตความมั่งคั่งร่วมกัน ปี 2020 ผลิตภัณฑ์มวลรวมเฉลี่ยต่อหัวของมณฑลเจ้อเจียงทะลุ 1 แสนหยวน รายได้ของชาวเมืองและชาวชนบทแยกกันครองอันดับ 1 ในเขตบริหารระดับมณฑลทั่วประเทศจีนติดต่อกันถึง 20 และ 36 ปีตามลำดับ ดัชนีช่องว่างด้านรายได้ระหว่างชาวเมืองกับชาวชนบทในมณฑลเจ้อเจียงอยู่ในระดับ 1.96 ซึ่งต่ำกว่าค่าเฉลี่ยที่ 2.56 ของทั่วประเทศค่อนข้างมาก ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เจ้อเจียงได้ประสบผลสำเร็จที่เด่นชัดในการแสวงหาวิธีการแก้ปัญหาความไม่สมดุลด้านการพัฒนา มีผลงานบ้างแล้วในการคิดค้นสร้างสรรค์ระบบด้านต่างๆ เช่น เศรษฐกิจการตลาด การปรับปรุงสิ่งแวดล้อมและการบริหารจัดการทางสังคม เป็นต้น ในอนาคตเจ้อเจียงมีความพร้อมมากกว่ามณฑลอื่นๆ ในด้านการปรับปรุงโครงสร้างเศรษฐกิจ และการหลอมรวมของเมืองกับชนบท เป็นต้น