ศาลเจ้า “อีเซิ่งฉือ” กับตำนาน “จาง จ้งจิ่ง” (1)

หากพูดถึง“อีเซิ่งฉือ”(医圣祠)ชาวจีนหลายคนคงอาจไม่ทราบว่าอยู่ที่ไหนแต่เมื่อนายสีจิ้นผิงประธานาธิบดีจีนลงพื้นที่ยัง“อีเซิ่งฉือ”ก็ทำให้สถานที่แห่งนี้เป็นที่รู้จักกันมากขึ้น

ย้อนไปเมื่อหนึ่งปีก่อนคือวันที่12พฤษภาคมปี2021ปธน.สีจิ้นผิงของจีนลงพื้นที่ตรวจงานที่เมืองหนานหยางมณฑลเหอหนานโดยกำหนดการแรกในบ่ายวันเดียวกันปธน.สีจิ้นผิงเดินทางไปสักการะ“อีเซิ่งฉือ”หรือ“ศาลเจ้าแพทย์ขั้นเทพ”ซึ่งบูชา“จางจ้งจิ่ง”(张仲景,ใช้ชีวิตราวค.ศ.150-215ก่อนสมัยสามก๊ก)ปรมาจารย์แพทยศาสตร์ผู้สร้างคุณูปการต่อการแพทย์แผนจีนที่ได้รับการยกย่องว่าเป็น“อีเซิ่ง”(医圣, god-man of medical)แปลว่า“แพทย์ขั้นเทพ”

ผู้ที่ติดตามข่าว ปธน.สี จิ้นผิงลงพื้นที่ “อีเซิ่งฉือ” จึงทราบว่า “อีเซิ่งฉือ” อยู่เมืองหนานหยางหรือ เป็นศาลเจ้าบูชา “จาง จ้งจิ่ง” ปรมาจารย์แพทยศาสตร์ ผู้สร้างคุณูปการต่อการแพทย์แผนจีน

ที่ศาลเจ้า “อีเซิ่งฉือ” มีการจัดแสดงชีวประวัติของ นพ.จาง จ้งจิ่ง ศาลเจ้าแห่งนี้สร้างขึ้นเมื่อสมัยรัชกาลเจียจิ้ง (ค.ศ.1522-1566) ราชวงศ์หมิงเมื่อกว่า 400 ปีก่อนเพื่อรำลึก นพ.จาง จ้งจิ่ง ซึ่งเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงของพื้นที่เมืองหนานยาง เป็นสถาปัตยกรรมที่ประกอบด้วยซุ้มประตู พระตำหนักกลาง อาคารสองข้าง รวมถึงบ่ออีเซิ่ง สะพานอีเซิ่ง ศาลา และประติมากรรมแพทย์ที่มีชื่อเสียงทุกสมัย

ภายในศาลเจ้า “อีเซิ่งฉือ” มีศิลาจารึก แผ่นป้าย โคลงคู่มากมายจากทุกยุคทุกสมัย เต็มเปี่ยมด้วยวัฒนธรรมแพทย์แผนจีน ท่ามกลางแมกไม้เขียวชอุ่ม

ที่ศาลเจ้าแห่งนี้มีการเก็บตำราแพทย์สมัยโบราณกว่า10,000เล่มหนึ่งในนั้นคือ“ซางหานจ๋าปิ้งลุ่น”(《伤寒杂病论》,Treatise on Cold Pathogenic and Miscellaneous Diseases )แปลว่า“ทฤษฎีว่าด้วยไข้ตัวร้อนและโรคเบ็ดเสร็จ”ตำราแพทย์อมตะผลงานของนพ.จางจ้งจิ่งที่รวบรวมเมื่อปีค.ศ.205ซึ่งถึงปัจจุบันมีอายุเก่าแก่กว่า1,800ปีแล้วเป็นส่วนประกอบสำคัญของแพทย์แผนจีนเป็นหลักสูตรสำคัญในมหาวิทยาลัยแพทย์แผนจีนและมีการนำไปเผยแพร่สู่ประเทศต่างๆเช่นญี่ปุ่นเกาหลีเวียดนามอินโดนีเซียสิงคโปร์มองโกเลียเป็นต้นเป็นตำราแพทย์ที่ต้องศึกษาระดับโลก