เบื้องหลัง“เสื้อกล้ามเก่าขาด”คือความก้าวหน้าแห่ง“เครื่องบินรบจีน”

แม้จะไม่มีเครื่องคอมพิวเตอร์ใดๆ ก็ใช้ลูกคิดคำนวณสร้างเครื่องบินออกมา ไม่มีเงินทุนก็ใช้เงินเดือนของตนทั้งหมดบริจาคอัดฉีดเข้าไป เวลานั้นขาดแคลนเงินทุนมาก ช่างเทคนิคที่โรงงานก็ผลิตโซ่รถจักรยานและกรงนกไปขาย แล้วก็นำมาเป็นทุนผลิตเครื่องบินต่อ คนกลุ่มนี้อดตาหลับขับตานอน เจียดเวลากินอยู่ที่มีเพื่อผลิต “เครื่องบินรบ” ที่เปรียบได้กับ “เครื่องเชิดหน้าชูตา” ของจีน

วันที่เครื่องบินรบ J-10 ทดลองบินด้วยความสำเร็จเป็นครั้งแรก นายซ่ง เหวินชง หัวหน้าผู้ออกแบบเครื่องบินรบ J-10 กับนายเหลย เฉียง นักบินทดสอบ ต่างกอดกันแน่น หนุ่มแกร่งอย่างพวกเขาก็อดน้ำตาไหลไม่ได้

นายเหลย เฉียงกล่าวก่อนทดลองบินว่า ถ้าจะตก ผมก็จะให้ตกที่ลานวิ่ง จะนำเครื่องบินกลับมาให้ได้! หลังจากประสบความสำเร็จแล้ว นักบินทดสอบอันดับแรกของจีนได้ร้องไห้พร้อมกล่าวว่า คุณซ่ง นี่คือเครื่องบินรบที่แท้จริงแล้ว!