ดอกเสาเย่า - ดอกไม้เทวดาเดือนพฤษภาคม

“ซู ซื่อ” นักกวีสมัยราชวงศ์ซ่งในศตวรรษที่ 11 เคยประพันธ์บทกวียกย่องดอกเสาเย่าว่า ทันทีที่ดอกบานสะพรั่ง ดอกไม้ชนิดอื่นก็จะหมดสีสันไป

“เจียง ขุย” นักวรรณคดี สมัยราชวงศ์ซ่งในศตวรรษที่ 12 เคยเขียนถึงดอกเสาเย่าในบทกลอน “หยางโจวมั่น – เมืองชื่อดังริมแม่น้ำหวัยเหอ” โดยบทกลอนนี้มีใจความว่า “สะพาน 24 แห่งยังคงอยู่ในสภาพเดิม ใต้สะพาน น้ำใสสะท้อนเงาดวงจันทร์ที่เย็นเงียบเหงา ฉันนึกถึงดอกเสาเย่าสีแดงและใบไม้ที่เขียวชอุ่มทุกปีข้างสะพาน ไม่รู้ว่ามีใครบ้างมาเชยชมเสาเย่างามเหล่านี้ แล้วเสาเย่าที่บานทุกปีนี้หนอเพื่อใครกัน”

ในสมัยโบราณ ดอกเสาเย่าในเมืองหยางโจวมีชื่อเสียงโด่งดังมาก ซึ่งเทียบเท่ากับชื่อเสียงโด่งดังของดอกโบตั๋นในเมืองลั่วหยาง

เสาเย่าเป็นพืชที่มีค่ามาก กลีบดอกที่สวยงาม รากต้นก็ใช้เป็นยาได้ เมล็ดพืชยังมีปริมาณน้ำมันประมาณ 25% ใช้ผลิตสบู่และสีได้ ดอกเสาเย่าที่ตากแห้งแล้วสามารถใช้เป็นวัตถุดิบในการผลิตชาดอกไม้และเครื่องสำอางได้ด้วย