ครูใหญ่กลางป่าลึก (1)
ในอำเภอหัวผิง เมืองลี้เจียง มณฑลหยุนหนานของจีน มีโรงเรียนแห่งหนึ่งชื่อว่า “โรงเรียนมัธยมปลายหญิงล้วนอำเภอหัวผิง” ความพิเศษของโรงเรียนแห่งนี้ คือ เป็นโรงเรียนระดับมัธยมปลายของภาครัฐแห่งแรกในจีนที่เปิดรับแต่นักเรียนหญิงโดยไม่เสียค่าเล่าเรียนทั้งหมด นักเรียนหญิงในโรงเรียนแห่งนี้ส่วนใหญ่เป็นหญิงสาวที่มาจากเขตภูเขา เมื่อสำเร็จการศึกษาภาคบังคับแล้วไม่สามารถเรียนได้อีกต่อไปเนื่องจากปัญหาความยากจน
โรงเรียนสตรีหัวผิง ก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 2008 ตลอดช่วงเวลา 12 ปีมานี้ อัตราการสอบเข้ามหาวิทยาลัยของโรงเรียนแห่งนี้อยู่ในอันดับที่ 1 ของเมืองลี่เจียงทุกปี ช่วยให้หญิงสาวในเขตภูเขาจำนวนกว่า 1,600 คน ออกจากป่าลึกและความยากจนเข้าสู่มหาวิทยาลัย อาศัยการศึกษาเปลี่ยนอนาคตของพวกเขา ตลอดจนอนาคตของครอบครัว ต้องยอมรับว่า โรงเรียนสตรีหัวผิงทำคุณประโยชน์อย่างมากต่องานด้านการศึกษาของมณฑลหยุนหนานและประเทศจีน แต่ความเป็นจริงแล้วมีคนจำนวนไม่มากที่รู้รายละเอียดต่าง ๆ ของโรงเรียน รวมถึงผู้เสียสละเพื่อก่อตั้งโรงเรียนแห่งนี้
จาง กุ้ยเหมย วัย 63 ปี เธอเป็นครูใหญ่โรงเรียนสตรีหัวผิง ผู้รับผิดชอบสถาบันเลี้ยงเด็กกำพร้าอำเภอหัวผิง และ “คุณแม่” ของเด็กจำนวนกว่าพันคน รายการวันนี้ ขอนำเสนอความยิ่งใหญ่และเรื่องมหัศจรรย์ที่สร้างขึ้นโดย “ครูใหญ่กลางป่าลึก” คนนี้
ย้อนกลับไปเมื่อ 45 ปีก่อน ใปี ค.ศ. 1975 ครูจางและพี่สาวของเธอออกจากบ้านเกิดในมณฑลเหลียวหนิงของจีน เดินทางกว่า 3,000 กิโลเมตร เพื่อมายังมณฑลหยุนหนาน เพื่อร่วมงานสร้างสรรค์เขตชายแดนของประเทศ ต่อมา เธอติดตามสามีซึ่งอาศัยอยู่ในอำเภอสี่โจว จังหวัดปกครองตนเองชนเผ่าไป๋ เมืองต้าหลี่ มณฑลหยุนหนาน สองสามีภรรยาคู่นี้ประกอบอาชีพครูในโรงเรียนมัธยมอำเภอสี่โจว ครูจางเคยเชื่อว่า ตลอดชีวิตของเธอจะอยู่ในอำเภอเล็ก ๆ แห่งนี้ เป็นครูสอนหนังสือที่โรงเรียน จนมีลูกสักคนสองคน ชีวิตเต็มไปด้วยความเรียบง่ายและสงบสุขเช่นเดียวกับผู้คนส่วนใหญ่ แต่ในปี ค.ศ. 1996 สามีของเธอเสียชีวิตจากโรคมะเร็งกระเพาะอาหาร เธอถึงไม่อยากชีวิตในที่ที่มีแต่ความเศร้าโศกอีก จึงตัดสินใจขอย้ายจากอำเภอสี่โจวไปยังอำเภอหัวผิง เพื่อเป็นครูในโรงเรียนมัธยมชนชาติอำเภอหัวผิง ทำงานที่อำเภอหัวผิงยังไม่ทันครบ 1 ปี ครูจางก็ถูกวินิจฉัยว่า มีเนื้องอกในมดลูกระยะอันตรายถึงชีวิต โรคมะเร็งกระเพาะอาหารของสามีทำให้เธอไม่มีเงินเหลือรักษาตัวเองแล้ว เวลานั้น ชาวบ้านทั่วทั้งอำเภอหัวผิงพากันบริจาคเงินช่วยชีวิตครูจาง ทั้ง ๆ ที่ผู้คนส่วนใหญ่มีชีวิตความเป็นอยู่ยากจน นายอำเภอเคยกล่าวว่า “ไม่ว่าทางอำเภอจะยากจนแค่ไหน แต่เราจะต้องหาทางช่วยชีวิตของคุณให้ได้” เรื่องนี้ ทำให้ครูจางเกิดความผูกพันอย่างลึกซึ้งกับอำเภอหัวผิงและคิดตอบแทนบุญคุณจากการได้รับการช่วยชีวิต