ประสบการณ์เซินเจิ้น: รหัสการพัฒนาของจีน(2)
เซินเจิ้น อยู่ในมณฑลกวางตุ้งทางภาคใต้ของจีน เมื่อกว่า 40 ปีก่อน ชาวบ้านส่วนใหญ่ประกอบอาชีพประมงมีชีวิตที่ยากจนยามค่ำคืนชาวประมงมองไปที่อีกฝั่งหนึ่งของแม่น้ำที่มีแสงไฟสว่างไสว นั่นคือฮ่องกงแดนสวรรค์ที่ใฝ่ฝัน
แต่ปัจจุบันจีดีพีของเมืองเซินเจิ้นแซงหน้าฮ่องกงเท่ากับจีดีพีของประเทศที่อยู่อันดับที่ 21 ของโลก นอกจากนั้นจีดีพีของถนนสายหนึ่งในเมืองเซินเจิ้นก็เท่ากับจีดีพีของบางประเทศ สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นอย่างไร
นโยบายพิเศษของรัฐบาลกลางคือ อนุญาตให้เงินทุนต่างชาติเข้ามา กู้เงินจากธนาคารและรวบรวมเงินทุนด้วยรูปแบบต่างๆ นายอู๋ หนันเซิง ผู้นำมณฑลกวางตุ้ง ติดต่อกับพ่อค้าต่างประเทศให้มาลงทุนที่เซินเจิ้นแต่ไม่มีใครยอมมา จนถึงฤดูหนาวปีเดียวกัน นายกู่ มู่ รองนายกรัฐมนตรีไปเยือนเซินเจิ้น แล้วรับปากช่วยติดต่อธนาคารให้ปล่อยเงินกู้ 30 ล้านหยวนแก่เซินเจิ้น เงินก้อนนี้ใช้ในการก่อสร้างถนนสายหลักของเมืองเซินเจิ้น ชื่อ “เซินหนันต้าเต้า” ถนนสายนี้ยาว 25.6 กิโลเมตร เป็นถนนที่เป็นประจักษ์พยานของประวัติศาสตร์การพัฒนาในช่วงกว่า 40 ปีที่ผ่านมาของเมืองเซินเจิ้น ที่เริ่มต้นจากเมืองแห่งการแปรรูปมาเป็นเมืองแห่งอุตสาหกรรมการผลิต และขึ้นมาเป็นเมืองแห่งการสร้างสรรค์ใหม่
นอกจากโครงสร้างพื้นฐานแล้วสิ่งที่สำคัญยิ่งอีกอย่างหนึ่งคือ การบัญญัติกฎหมาย พ่อค้าฮ่องกงคนหนึ่งบอกกับนายอู๋ หนันเซิงว่า “ถ้าไม่มีการบัญญัติกฎหมายใครจะกล้ามาลงทุน” ปีค.ศ. 1980 สภาผู้แทนประชาชนแห่งชาติจีนเห็นชอบ “มาตรการว่าด้วยเขตเศรษฐกิจพิเศษมณฑลกวางตุ้ง” ชาวเซินเจิ้นไม่จำเป็นต้องลักลอบข้ามไปฮ่องกงอีกแล้ว ส่วนชาวฮ่องกงก็พากันเข้ามาลงทุนในเซินเจิ้น