ขงจื่อกับ“โป๋หนิวที่ป่วย” (1)

ผู้ป่วยโรคติดต่อสามารถแพร่กระจายเชื้อโรคได้มาก ยากที่จะรักษาหายได้เมื่อหลายพันปีก่อน จึงต้องกักตัว

โป๋หนิวทราบดีว่าตัวเองเป็นโรคระบาด จะแพร่กระจายเชื้อสู่ผู้อื่นได้ เพื่อประกันความปลอดภัยของผู้อื่น เมื่อมีคนมาเยี่ยม ตัวเขาเองก็ “ไม่ประสงค์จะพบผู้ใด” เมื่อขงจื่อ ผู้เป็นครูมาเยี่ยม ก็ให้ครูเยี่ยมจากทางหน้าต่างแทน

ส่วนขงจื่อ ก็รู้วิธีการกักตัวตามหลักเหตุผล และเข้าใจความทุกข์ทรมานของลูกศิษย์ที่ต้องกักตัว

จากกรณีการกักตัวเมื่อกว่า 2,500 ปีก่อน แพทย์ผู้เชี่ยวชาญจีนสมัยนี้หลายคน อย่าง ศ.ดร.นพ.จง หนันซาน ก็เคยระบุตั้งแต่โควิด-19 เริ่มระบาดว่า “วิธีการกักตัว” เป็นวิธีการที่มีมาช้านานและได้ผลที่สุดในการป้องกันโรคติดต่อ

ส่วนการสวมหน้ากากอนามัยนั้น ในสมัยขงจื่อยังไม่มีหน้ากากให้ใส่ มิฉะนั้น ลองคิดดูว่า ขงจื่ออาจจะสวมหน้ากากเข้าไปเยี่ยมโป๋หนิวถึงในบ้านก็ได้ เนื่องจากการสวมอุปกรณ์ป้องกันส่วนบุคคลสามารถช่วยป้องกันโรคได้ ตามที่องค์การอนามัยโลกแนะนำแนวทางปฏิบัติตัวในช่วงเกิดโรคระบาด