เช็งเม้ง-เทศกาลสะท้อนทัศนะต่อชีวิตและความตายของคนจีน (1)

เนื่องจากวันหานสืออยู่หลังวันซ่างซื่อซึ่งเป็นเทศกาลที่มีบรรยากาศคึกคักเพียงไม่กี่วัน พอพ้นจากบรรยากาศคึกคึกสนุกสนานไม่กี่วันก็ต้องทานอาหารสดๆเย็นๆ ผู้คนจึงรู้สึกเสียใจ และหลายคนตัดสินใจไปไหว้บรรพบุรุษในวันรุ่งขึ้นหรือถัดไป

นานวันเข้า การไหว้บรรพบุรุษที่สุสานจึงกลายเป็นประเพณีของวันหานสือ ส่วนวันเช็งเม้งแต่เดิมเป็นเพียงหนึ่งใน 24 ฤดูกาลของจีนเท่านั้น ไม่มีประเพณีนิยมอะไร แต่เนื่องจากวันหานสือกับวันเช็งเม้งติดกัน ผู้คนจึงฉลองวันหานสือกับวันเช็งเม้งพร้อมกัน

มาถึงสมัยราชวงศ์ถัง ชาวถังที่นิยมการออกจากบ้านไปเที่ยวเล่น จึงมักจะไหว้บรรพบุรุษในวันหานสือ และอยู่เที่ยวชานเมืองต่อในวันเช็งเม้ง ทางราชสำนักจึงกำหนดให้เป็นวันหานสือและวันเช็งเม้งเป็นช่วงวันหยุดรวมแล้ว 7 วัน นับเป็นสัปดาห์ทองที่ได้รับความนิยมมากในสมัยโบราณ

ต่อมาในสมัยราชวงศ์หมิงและราชวงศ์ชิง วันซ่างซื่อและวันหานสือมีความสำคัญลดลงเรื่อยๆ ชาวจีนได้รวมประเพณี 2 เทศกาลนี้เข้าเป็นประเพณีของวันเช็งเม้ง เพราะฉะนั้น การไหว้บรรพบุรุษ การเที่ยวชานเมือง และการรับประทานอาหารเย็นๆ จึงกลายเป็นประเพณีของวันเช็งเม้ง